Rozdział 1

Mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu. To moje pierwsze tłumaczenie, ale się staram. Miłego czytania:-) 

To wszystko zaczęło się pewnej nocy na imprezie urodzinowej mojej przyjaciółki. Okej, tak naprawdę ona nie była moją przyjaciółką. Była kimś z kim pracowałam. Więc, osoba z którą pracowałam zaprosiła mnie na imprezę. Na początku wcale nie chciałam pójść, ale w końcu się jakoś przekonałam. Z początku impreza była fajna, wszyscy dobrze się bawili, śmiali się i pili wszystkie te rzeczy. Tak było do czasu gdy wyszliśmy na dwór do ogniska. Wszyscy byli kompletnie zatraceni przez ten czas. Byłam pijana, ale nie zbyt pijana. Trzeźwa na tyle by wiedzieć co się dzieje, ale pijana na tyle by dać się objąć kompletnie obcej osobie. 
-Cześć kochanie- powiedział niewyraźnie- co ty na to, żebyśmy poszli do domu i pokażę ci chwilę ze swojego życia?- to nie było pytanie. To pozwoliło wytrzeźwieć mi na tyle, aby wiedzieć, że to nie było dobre.
-Umm, nie- odpowiedziałam i ruszyłam w kierunku domu. Naprawdę nie chciałam tu być dłużej. Miałam złe przeczucie, nie mogłam zostać. Przed wejściem do środka pomieszczenia poczułam dwie, zimne dłonie, które obróciły mnie. Twarz kolesia, który chciał zabrać mnie do domu spotkała mnie. Teraz na serio chciałam uciec.
-Dalej kochanie, nie bądź taka. Mogę sprawić, że poczujesz się dobrze.- Wyszeptał ostatnią część. 
-Powiedziała, nie- wyrzuciłam próbując się od niego odwrócić. Zauważył to jednak, zacisnął mocno zęby.
-Nie musisz być taką dziwką- Zacisnął uścisk na moim przedramieniu.
-Zostaw mnie w spokoju- powiedziałam przez zaciśnięte zęby tak bardzo chciałam się wydostać. Oparł się o drzwi, a jego twarz z znalazła się niebezpiecznie blisko mojej. Zapach alkoholu bijący od niego przyprawiał mnie i mdłości. Założył kosmyk moich włosów za ucho i pogłaskał mnie po policzku. 
-Mogę powiedzieć, że będziesz wyzwaniem- wyszeptał. Próbowałam uwolnić się z jego uścisku, ale to nie działało. Przywarł mnie znowu do drzwi, a ja załkałam głośno.
-To nie jest wykorzystywanie laleczko. Po prostu pozwól się temu wydarzyć.- Zaczęłam płakać. 
-Daj mi spokój! Pomocy! Niech mi ktoś pomoże! Pomoc...- Zostałam uciszona przez palący ból na mojej twarzy. Uderzył mnie. Mocno. Załkałam ponownie, a on zaczął się śmiać. Po tym zaczął niechlujnie obcałowywać mą twarz. 
-Odejdź. Proszę, nie... - Mój głos łamał się przy każdym słowie.
 Nagle mężczyzna przede mną zniknął, a jego miejsce zajęła inna postać. Nie mogę powiedzieć jak on wyglądał, gdyż stał plecami do mnie, ale stał jakby chciał mnie chronić. Mężczyzna wstał i popatrzył na mojego bohatera. 
-Odejdź.- Postać przede mną warknęła.
-My się po prostu bawiliśmy kolego.
-Nie brzmiało jakbyście się dobrze bawili.
-Taa, ponieważ ona jest dziwką.- Mężczyzna staje się niewyraźny. W jednym momencie postać wymierza cios pięścią w twarz obcego mężczyzny.
-Powiedziałem odejdź.- Mężczyzna nie spierał się. Odszedł trzymając się za bolącą szczękę. Postać obróciła się przodem do mnie i mogłam go lepiej zobaczyć. Brudne, blond włosy, dużo tatuaży i głębokie, niebieskie oczy. Był przystojny i dobrze zbudowany. 
-Wszystko w porządku?- Jego głos był nadal szorstki, ale dodał mi trochę otuchy. Przytaknęłam głową.
-Dziękuję.- On również przytaknął głową i zaoferował mi swoją dłoń. Popatrzyłam na nią przez chwilę.
-Dopiero co uratowałem cię od gwałciciela, myślisz, że ja mógłbym ci to teraz zrobić?
-Możesz być seryjnym mordercą-. Zaśmiał się na to.
-Gdybym był seryjnym mordercą, już byś nie żyła.- Podniósł brwi. Westchnęłam i złapałam go za rękę. Wprowadził mnie do środka i zaprowadził do kanapy.
-Tak w ogóle, jestem Niall- powiedział sięgając po piwo.
-Lillie- odpowiedziałam . Uśmiechnął się i zajął miejsce obok mnie.
-Piękne imię dla pięknej dziewczyny.- Powiedział i położył rękę na moim udzie. Gdy tylko to zrobił strzepnęłam jego rękę.
-Myślałam, że nie jesteś taki jak on.- splunęłam. 
-Nie jestem. Ja jestem bardziej czarujący.- Uśmiechnął się. Odchrząknęłam i odsunęłam się bardziej od niego. 
-Więc, co sprowadza cię na imprezę jak ta?- zapytał przysuwając się bliżej.
-Koleżanka z pracy zaprosiła mnie. - odpowiedziałam nie zważając na jego gierkę. Nie chciałam grać. 
-Nie wygląda jakby to był twój rodzaj imprez.
-Co to ma znaczyć?
-Spokojnie księżniczko. Chodziło mi o to, że nie wyglądasz jakbyś ćpała już od 12 roku życia.- rzekł i założył ręce w obronnym geście. 
-Oh, a ty wyglądasz. - Spojrzał w dół na swoje stopu gdy usłyszał mój sarkastyczny komentarz.
-Być może- Powiedział gorzko. Zaczęłam bawić się palcami, nie chciałam zabrzmieć jak suka.
-Przepraszam, ja po prostu nie znam tutaj nikogo i...- Zamarłam. Jego zimne oczy spotkały moje. Na zewnątrz wyglądał niegrzecznie, ale odkryłam to ciepło w środku. 
-Możemy się poznać.- Uśmiechnął się i założył kosmyk moich włosów za ucho. Pochylił się, był niecały centymetr od moich ust. Naprawdę próbował mnie pocałować? Dopiero co się spotkaliśmy! Z jakiegoś powodu moje ciało nie chciało współpracować. Pochyliłam się również. Tuż przed tym gdy nasze usta miały się spotkać rozległ się głośny dźwięk syren na zewnątrz. Odskoczyliśmy od siebie, Niall stał nade mną. Blokował mnie od hałasu. To wyglądało jakby chciał ochronić mnie. Nie mogłam tego dostać. Dopiero co się spotkaliśmy. To jet niemożliwe by miał takie uczucia względem mnie. Nagle rozległ się głośny krzyk za drzwiami.
-POLICJA!
Niall i ja popatrzeliśmy na siebie, dało się słyszeć jakieś przekleństwa. Oboje wiedzieliśmy, że na imprezie były narkotyki. Niall chwycił mnie za rękę i podniósł z kanapy. 
-Musimy się stąd wydostać.- Powiedział ściskają moją dłoń i prowadząc mnie za sobą.

I jak wrażenia po pierwszym rozdziale? :)